"برای رفتگان بی بازگشت"

گم شده‌ام،
میان صدای تو
که دیگر نیست،
و سکوتی
که هر روز بلندتر می‌شود...

تو رفتی،
نه آهسته
نه ناگهانی،
جوری رفتی که جهان
همه‌اش
بی‌معنا شد.

هیچ‌کس نفهمید
چقدر جا گذاشتی
در من،
چقدر از من را
با خودت بردی...

من مانده‌ام،
با حرف‌هایی که نگفتم،
با اشک‌هایی که نریختم،
با قلبی
که هنوز
نام تو را
نفس می‌کشد.

نسرین(مانا) خوش‌کیش/1404

(به همه‌ی آن‌هایی که کسی را از دست داده‌اند...)
می‌دانم.
این درد گفتنی نیست، نوشتنی نیست...
فقط می‌ماند.
با ما، در ما،
در لحنِ صدایی که هرگز شنیده نمی‌شود،
در خنده‌هایی که ناتمام می‌مانند
و اشک‌هایی که بی‌اجازه می‌ریزند.

شما تنها نیستید.
همه‌ی ما که بازمانده‌ایم،
از آغوش‌هایی که دیگر نیستند،
یک زبانِ مشترک داریم:
دلتنگی.
دلتنگی‌ای که شبیه اسم عزیزانمان نیست
اما دقیقاً همان‌قدر دوست‌داشتنی‌ست...
و همان‌قدر بی‌رحم.

نسرین(مانا) خوش‌کیش/1404

چرا هیچی اشکم در نمیاره؟!

یعنی اینقدر بی احساس شدم؟

مانا/78

داشتم با پدرم جدول حل میکردم که گفتم : پدر نوشته دوست , عشق , محبت و چهار حرفیه...
اتفاقا" دو حرف اولشم در اومده بود , یعنی ب و الف
یه دفعه پدرم گفت فهمیدم عزیزم میشه بابا
با اینکه میدونستم بابا میشه ولی بهش گفتم نه اشتباهه
گفت ببین اگه بنویسی بابا عمودیشم در میاد ...
تو چشام اشک جمع شده بود و گفتم میدونم میشه بابا ولی ...
اینجا نوشته چهار حرفی , ولی تو که حرف نداری
سلامتی همه ((پدران ایرانی))