گاه، دستی را می‌گیری بی‌آنکه بدانی در دل او، تو فانوس نجاتی. مهربانی، زبان بی‌کلامی‌ست که گاهی تنها پل عبور است نه اقامتگاه. کمک، زمانی زیباست که دلخواه باشد، نه تحمیل‌شده. عشق، وقتی می‌درخشد که از دل بجوشد، نه آن‌که وظیفه‌اش کنند. نیکویی را هدیه کن، اما نه تا جایی که تو را فراموش کنند و حضورت را طلبکارانه ببینند. بعضی‌ها محبت را حق خود می‌دانند و قلبت را بی‌اجازه مصرف می‌کنند. نیکی کن، اما مرزها را بشناس؛ چون مهربانی اگر بی‌مرز شود، به ابزار سو‌استفاده بدل می‌گردد. مهربان باش، اما نگذار از تو عبور کنند.

مانا/1402