بچه‌ها ذوق می‌کنند وقتی چیزی را با اشتیاق نشانت می‌دهند. مثلاً یک نقاشی کج و کوله، یا ماشینی که از ته جیب‌شان خریده‌اند. پس کمی خلاقیت نشان بدهید، ذوق‌شان را کور نکنید. حداقل لبخند بزنید، چهره‌تان را شاد نشان دهید، حتی اگر خسته‌اید، حتی اگر آن چیز برایتان بی‌اهمیت است.

تعجب کنید، پوزخند نزنید، سؤال‌های خشک و بی‌روح نپرسید. ذوقِ کودک، عطر لطیفِ باغی‌ست که اگر بی‌ملاحظه داخلش شوید، تمام گل‌هایش را زیر پا له می‌کنید.

کودکان، چهره‌ی معصومِ جهانند. دلشان مثل آینه‌ است؛ اگر ترک بردارد، شاید دیگر هرگز تصویر شادی را صاف و شفاف نشان ندهد.

باور کن، یک واکنش سرد یا بی‌تفاوت، گاهی می‌تواند تا سال‌ها در گوشه‌ای از دل کودک بماند. یادمان نرود بچه‌ها به چشم ما نگاه می‌کنند تا ببینند چیزی که در دست دارند، آنقدر خوب هست که دوستش داشته باشند یا نه. نگاه ما می‌تواند آن‌ها را قانع کند که هنرمند، باهوش، خلاق، یا فقط «کودک مزاحم» باشند.

پس لطفاً، وقتی با هیجان صدایتان می‌زنند، کمی مهربان‌تر نگاهشان کنید. اگر وقت ندارید، دست‌کم با کلمات ساده‌ای بگویید که بعداً با دل‌وجان نگاه می‌کنید. حواستان باشد، لحظه‌های کودکانه زود می‌گذرند، ولی زخم‌هایش شاید هرگز.

بگذارید بچه‌ها با خیال راحت از ذوق‌های کوچک‌شان لذت ببرند. دنیا برای آن‌ها تازه و رنگارنگ است، مثل دفتر نقاشیِ بی‌خط‌و‌مرز. نقش‌هایشان را پاک نکنید... فقط تماشا کنید و لبخند بزنید.

مانا/1399