دنیا دو روزه است. امروز هستی، فردا نیستی. همه در حال دویدن‌اند، در پی آرزوها و خواسته‌هایی که شاید هیچ‌گاه به آن‌ها نرسند. در این مسیر، خیلی‌ها از کنار هم عبور می‌کنند، اما هیچ‌کدام به فکر دیگری نیستند. تو شاید گاهی دست در دست کسی حرکت کنی، اما در دل می‌دانی که هیچ‌کدام از این‌ها واقعی نیست. همه درگیر خودشان هستند و در این هیاهو، هیچ‌کس به دیگری توجه ندارد. شاید وقتی خودت نیاز به کسی داری، کسی در کنارت نباشد. این دنیا همیشه به همین شکل خواهد بود؛ پر از افرادی که به ظاهر کنار هم هستند، اما در واقع هیچ‌کدام به دیگری نمی‌اندیشند. در این دنیای دو روزه، حتی گاهی فراموش می‌کنی که در کنار همه این‌ها، تو هم به چیزی نیاز داری؛ به یک نگاه، یک کلام یا حتی یک لحظه همدلی.

نسرین (مانا) خوش‌کیش/1404