کاش همه آدمهای انسان نما همینطوری بودند...
خوب و صادق و باصفا....
کاش اول معنی عبادت رو می فهمیدن بعد نماز می خوندند...
کاش میدونستند هر چه ریا کنند و فریب بدند دیگران رو ، خدا رو که نمی تونند ...
کاش بجای داد زدن برای کارای خوبشون برای آدمای دارا، پنهونی به آدمای ندار کمک می کردن...دارا که دارا است... می توانند گوشت بخرد، نیازی به گوشت قربانی تو ندارد... ندار است که شاید نتواند سالی چند گرم گوشت گرمی بخورد... شما را بخدا بخاطر ریاکاری خدا را نرنجانید... بنده اش را که همیشه رنجانده اید...
کاش کمی فکر می کردن و بعد عمل می کردن...
کاش قبل از حرف زدن و دل شکستن به عواقبش می اندیشیدن...
انگار قهرمانی و قهرمان بازی و فداکاری و محبت و عشق و صفا و خلوص نیت و ...همه چیزای خوب مال کتابا بود و هست...
حالا می فهمم چرا بزرگا می گفتن کتابها و نوشتهات رو به یک کیلو سبزی نمیدن... فکر نان کن...
مانا/۹۲
